Marian Leksan
Bardzo dużo dzieje się na cmentarzu, ale i w zakładzie kamieniarskim u Pana Marian Leksan . Nasz pomnik jest w trakcie realizacji. Trzymajcie mocno kciuki by wszystko poszło jak należy. Przygotowywane są tablice z imionami i nazwiskami razem 2865 ofiar. 7 listopada o godz 12 już nie będą anonimowymi ofiarami, w przybliżonej ilości wyrażonej liczbami, będą przywróceni pamięci z imienia i nazwiska w swoim rodzinnym mieście bo to ludzie, nie liczby.
Na cmentarzu pracowała z nami po raz kolejny niezastąpiona młodzież z Prywatnego Liceum Ogólnokształcącego w Nowym Targu im. prof. Jana Venuleta z klas mundurowych. Dziękuję wam była 
moc. Kiedy prawie 100 par rąk chętnych do pracy zacznie działać praca przyspiesza niesamowicie. Widząc młodych pracujących przy promieniach słońca przypomniała mi się relacja z upalnych sierpniowych dni 1942 roku. Kiedy na cmentarzu w zupełnie innych dramatycznych okolicznościach pracowali rówieśnicy naszych uczniów. Junacy z Baudienstu (służba budowlana), którzy na polecenie okupanta miemieckiego pracowali przez prawie 3 tyg w grupie około 30 osób kopiąc wielkie doły śmierci. Dziękuję uczniom, Pani Dyrektor Sylwi Sawickiej oraz Krzysztofowi Tekielowi, kadrze pedagogicznej za ten gest, który znaczy tak wiele. Nad odpowiednim wykonaniem listy czuwa Pani Paulina Janisz dziękujemy.
Marian Leksan
A lot is happening in the cemetery, but also in Marian Leksan’s stonemasonry. The monument is now being created, so keep your fingers crossed that everything goes as it should. Also, panels are being prepared with the names of a total of 2,865 victims, who on 7 November at 12 will no longer be anonymous and expressed as an estimated number, but will be commemorated by name in their own hometown, because they are people, not numbers.
The work on the list of victims is watched over by Paulina Janisz. Thank you. Once again, a hundred students from the „uniform classes” of the Prof. Jan Venulet Private Secondary School for Youth in Nowy Targ worked with us at the cemetery. Their help was irreplaceable. Thank you so much. When almost a hundred pairs of willing hands start working, the work speeds up tremendously. I would like to thank the students, the School Principal Sylwia Sawicka, as well as Krzysztof Tekiel and the teaching staff, for this gesture, which means so much.
Seeing the young people working in the sun, I was reminded of an account of the hot August days of 1942, when the students’ peers worked at the cemetery in completely different, dramatic circumstances. Thirty young men from Baudienst (or „construction service”; a forced labour organisation created by the Nazis in occupied Poland during WWII), at the behest of the German occupier, worked for almost three weeks in a group of about thirty people, digging huge death pits.
