Udało się
Pogoda nas nie rozpieszczała a nawet momentami wydawało się, że już dalej się nie da. Mimo to niektórzy nawet nie robili przerwy nie chowali się pod namiot, który dzięki Nowotarska Manufaktura Piwna mieliśmy do dyspozycji. Pod dachem oprócz uderzeń kropel słychać było radosne rozmowy ale także momenty wzruszenia kiedy przemawiała Karolina Panz a my uświadamialiśmy sobie jak wielka tragedia rozegrała się zaledwie kilka metrów od miejsca w którym z przejęciem słuchaliśmy. W myśl teori, którą wielu uważa za moją (choć nie wiem czy ktoś mądrzejszy nie mówił tego już kiedyś
nie wiem) „..najlepszych ludzi poznaję na cmentarzu..” nasze prace były okazją do zawierania nowych przyjaźni bo byli przecież ludzie z różnych stron. Nowy Targ, Czerwienne, Jabłonka, Waksmund, Czarny Dunajec, Zakopane, Jasło, Kraków, Nowy Sącz a nawet Warszawa
. Ludzie różnych profesji zainteresowań jak choćby pilot, harcerze, doktorzy, radne miasta NT, nauczyciele, studenci, przewodnicy tatrzańscy i turystyczni, młodzież, dzieci (najmłodszy uczestnik nasz kochany Leoś miał pół roczku). Wszyscy pracowaliśmy dla tych o których nie ma kto pamiętać bo czujemy, że tak należy i tak trzeba. Były też media, które są w całym procesie przywracania pamięci bardzo ważne w czym utwierdziła mnie historia powrotu jednej z macew na cmentarz kilka dni temu (wkrótce post na ten temat). I chyba najmniej napracowałem się ja bo ciągle w biegu i ciągle coś ogarniałem. Jestem pełen uznania dla was kochani za waszą wspaniałą pracę
wielki szacun wiem, że nie byliście tam dla żywych ale dziękuję wam.
